The Chicago School Of Guitar Making, Chicago, Illinois9. Pelican – City Of Echoes
"That's it: Fire the drummer." Zo begon de recensie van deze plaat op Pitchfork, voormalig supporter van de stadsgenoten. Het is slechts één van de meest in het oog springende keutels op de strontkar die arme Larry Herweg over zich heen kreeg het afgelopen jaar. Dames en heren, laat mij dan hier nog één keer Jan Mulder-stijl het laatste woord zeggen over drums in metal: NIET belángrijk. Een metaldrummer moet bij voorkeur een zekere basisstrak- en snelheid bezitten en vooruit, enig besef van dynamiek wil ook nog wel wat helpen. De gitarist daarentegen maakt de heerschende plaat met zijn riffs, gelijk een spits de overwinning met zijn doelpunten, waarde Frits. Hét bewijs is nog steeds Master Of Puppets, de beste metalplaat aller tijden ondanks één van de belabberdste drummers uit het genre (zo durf ik er bijvoorbeeld mijn geliefkoosde dubbelvinyl exemplaar onder te verwedden dat de riff in het couplet van het titelnummer zo raar struikelt vanwege de grenzen aan Lars' kunnen; niet dat het wat uitmaakt, dus). Zeker ook voor Pelican, ik keuvelde er hier al eens eerder het één en ander over in de rondte, geldt het it's the guitars, stupid-credo: Fijne riffs, catchy liedjes en dat nota bene in de vorm van instrumentale postrock (een genre waar ik wel zo'n beetje klaar mee dacht te zijn). En ja, die oenige drums gaan er, net als bij Metallica, na verloop van tijd gewoon nog bij pássen ook... Grijsdraaiplaatje van het zuiverste water.
MP3 "Dead Between The Walls"
"That's it: Fire the drummer." Zo begon de recensie van deze plaat op Pitchfork, voormalig supporter van de stadsgenoten. Het is slechts één van de meest in het oog springende keutels op de strontkar die arme Larry Herweg over zich heen kreeg het afgelopen jaar. Dames en heren, laat mij dan hier nog één keer Jan Mulder-stijl het laatste woord zeggen over drums in metal: NIET belángrijk. Een metaldrummer moet bij voorkeur een zekere basisstrak- en snelheid bezitten en vooruit, enig besef van dynamiek wil ook nog wel wat helpen. De gitarist daarentegen maakt de heerschende plaat met zijn riffs, gelijk een spits de overwinning met zijn doelpunten, waarde Frits. Hét bewijs is nog steeds Master Of Puppets, de beste metalplaat aller tijden ondanks één van de belabberdste drummers uit het genre (zo durf ik er bijvoorbeeld mijn geliefkoosde dubbelvinyl exemplaar onder te verwedden dat de riff in het couplet van het titelnummer zo raar struikelt vanwege de grenzen aan Lars' kunnen; niet dat het wat uitmaakt, dus). Zeker ook voor Pelican, ik keuvelde er hier al eens eerder het één en ander over in de rondte, geldt het it's the guitars, stupid-credo: Fijne riffs, catchy liedjes en dat nota bene in de vorm van instrumentale postrock (een genre waar ik wel zo'n beetje klaar mee dacht te zijn). En ja, die oenige drums gaan er, net als bij Metallica, na verloop van tijd gewoon nog bij pássen ook... Grijsdraaiplaatje van het zuiverste water.
MP3 "Dead Between The Walls"
8 comments:
is compleet aan me voorbij gegaan, deze plaat. en dan lees ik ook nog een vegrelijking met karma to burn! karma to burn notabene! een van mijn alltime favo's, die debuutplaat. en een geweldig optreden op dynamo dat jaar (ook nog een met john garcia!). ga ik snel eens uitchecken.
maar potdomme ik ben het wel heel erg oneens met die onbelangrijke drummer. kun jij een later death album voorstellen zonder gene hoglan of die idioot actieve drummer van the sound of perseverance? nee toch? ik heb ooit een iced earth cd niet gekocht omdat ik de drummer zo lelijk simplistisch vond drummen dat ik me ongelooflijk ging staan ergeren.
overigens is ride the lightning de beste metalplaat aller tijden. ik wilde het maar even gezegd hebben.
Ja, ik kreeg ook al de indruk dat die Pelican een beetje over het hoofd is gezien door veel mensen, hoewel de recensies toch overwegend positief waren. Hij was ook al erg vroeg gelekt vorig jaar, en toen ze een paar maanden later hier kwamen toeren hadden ze hem nog niet bij zich wegens ‘nog niet uit’… Beetje een mislukte drietrapsraket dus. ’t Is ook een plaat met weinig spectaculaire uiterlijke kenmerken (saaie titel, korte nummers, niet ultra-heavy, indie-achtige jongens), maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door de tegelijkertijd zware én melodieuze riffs en bijna poppy liedjes, en daar win je bij mij dus de oorlog mee, zo simpel is het :) Een beetje het tegenovergestelde van toermaatjes High On Fire wat dat betreft, waar wél alle spectaculaire ingrediënten aanwezig lijken (goeie zanger, goeie drummer, goeie vibe, vette productie, vette hype) maar het grotendeels ontbreekt aan memorabele riffs/liedjes (ik weet, ik sta moederziel alleen in deze… heb een zeker al een keer of vijf gedraaid, maar het wil maar niet klikken). Dat bedoel ik ook in het algemeen: Met een slechte drummer kan je nog steeds een goede metalplaat maken (ik stoor me er zelden aan), met een slechte/saaie gitarist niet. Neemt niet weg dat een hele goeie drummer (of zanger) de boel wel naar een hoger nivo kan tillen, natuurlijk. Wat betreft die Iced Earth, ben benieuwd of je Pelican dan wel trekt; de drums zijn echt niet abominabel onluisterbaar, maar hij is vérre van strak…
En Ride The Lightning, ja da’s een goeie om eens nummer-voor-nummer tegenover Master Of Puppets te zetten, hmmmm…
nee, je bent niet alleen wat betreft high on fire (hoewel ik het vooral ook een erg matige zanger vind), die band zou ik heel goed moeten vinden maar niet dus. zie mijn review op file under: http://www.fileunder.nl/archives/2007/10/high_on_fire_death_is_this_communion.php
maa goed, ik ga pelican snel eens checken, kijken of ik door de drums heen kan luisteren.
en een ride/master nummer-voor-nummer vergelijking; klinkt als een fijn subjectivistisch projectje, zeker als we het bijvoorbeeld samen zouden, in 'gespreks'vorm ofzo. wellicht leuk voor in de toekomst?
deze link dus:
http://www.fileunder.nl/archives/2007/10/high_on_fire_death_is_this_communion.php
stomme blogger, pakt de link nioet want te lang. dan maar naar file under surfen en op high on fire zoeken
Ha, toffe recensie (en discussie in de comments) en dat zeg ik als vegetariër ;) Ik vergeet FU altijd een beetje, zal 'm eindelijk eens aan de favorieten toevoegen.
En ja, die twee Metallica platen lenen zich prima voor 'n fijne tête-à-tête, leuk idee! Allebei acht nummers, knallende opener, 2=titelnummer, 3=moody midtempo, 4=ballad... alleen de laatste twee nummers zijn 'omgekeerd', als het ware. Vond ook altijd die "Vs." methode bij Stylus wel leuk waarbij er allerlei vergezochte randelementen tegen elkaar werden afgezet: Welke plaat heeft de beste hoes, het minst slechte slechtste nummer, de meest Spinal Tap-achtige 'thank you'-list, de grootste misser van Lars Ulrich, etc.). I'm in :)
ok, gaan we doen :)! alleen nu nog even niet, want erg druk met werk en opleiding tot waarschijnlijk begin maart. daarna heb ik meer tijd en gaan we eens lekker oude koeien uit de sloot halen ;-)
Okay, je roept maar! Heb alvast Ride The Lightning weer eens gedraaid en de woorden 'bas = advocaat van de duivel' schoten geregeld door mijn hoofd, ben benieuwd hoe je je hier uit wil gaan redden ;)
Post a Comment