Maandag 22 september

Bij een niet nader aan te duiden postorderbedrijf bestelde ik een hele tijd terug één van de beste platen van het jaar, Grand Magus’ Iron Will op gatefold vinyl, alsmede digipak re-issues van de Darkthrone klassiekers Under A Funeral Moon, A Blaze In The Northern Sky en Transsylvanian Hunger; die had ik schandalig genoeg nog steeds alleen maar op tape en als mp3tjes, dus het was al een tijdje de hoogste tijd voor een upgrade. De Grand Magus plaat bleek net uitverkocht, vandaar dat ik er lang op moest wachten. Vorige week arriveerde het pakketje eindelijk. Iron Will heeft geen klaphoes, maar er zit een mooie grote poster bij van de lelijke hoes (zie boven; ik dacht steeds dat het een draak was, maar volgens de vrouw is het een 'enge wolf'; mooi, eentje voor op de werkplek dus, naast Anneke van Giersbergen) en het vinyl heeft glitterspikkeltjes! Nog veel beter: Het Darkthronetrio is per abuis op gelimiteerde (2000 ex.) picture disc toegestuurd… Ik heb besloten dit meevallertje maar eens zonder bezwaard gemoed voor lief te nemen, in het verleden ben ik immers al vaak genoeg gen%$id met online bestellingen (verkeerde platen, beschadigde hoezen, plotseling drastisch verhoogde portokosten, mispersingen). Niet door dit bedrijf overigens, maar dat is dan hullie bad deze keer.

De openingstrits van Withered’s Folie Circulaire zou zomaar eens het mooiste nonstop metalkwartiertje van het jaar kunnen zijn. Momenteel schrijft alleen Leviathan mooiere huilriffs op de grens van black metal en gotische My Dying Bride-doom. De Amerikanen zijn echt ver op de Noren aan het uitlopen inmiddels. Ik kan er nog steeds met mij hoofd niet bij dat de woedende tristesse van Massive Conspiracy Against All Life aan het brein en de handen van een Californiër is ontsproten.

Anaal Nathrakh - Carter The Unstoppable Sex Machine mash-up.

Deze week begint eindelijk het concertseizoen weer: Woensdag naar het hippe noorvrouwtje Lykke Li, die in de voor haar inmiddels veel te kleine bovenzaal van Paradiso moet aantreden en donderdag Nile, Grave, Severe Torture en Omnium Gatherum in Patronaat. Belphegor trok zich een paar maanden geleden al terug, maar nederdeathmetaleredivisionist Severe Torture is een misschien nog wel betere vervanger, al had ik de over the top show van de Oostenrijkers graag een keer willen meemaken.

Van de week is Earl Palmer is overleden, en met hem ook een beetje the Big Beat. Vorig jaar blogde ik nog een prematuur hagiografietje bijelkaar voor de grootste klassieke rock ‘n’ roll drummer. Rust zacht Mr. Earl, ik zal er nog eens een extra gesyncopeerd roffeltje uitgooien binnenkort.

Mijn moeders verwarming is van de maand geserviced door de vader van de Brabantse spits van Real Madrid, die vroeger bij mij in de omgeving woonde en bovendien bij dezelfde club voetbalde als ikzelf. Ze heeft gezellig met hem gekletst over vrúeger en vertelde me trots dat hij liefst twee keer van haar toilet gebruik heeft gemaakt, waarvan één keer met de deur halfopen! Kijk daar doe je het nou allemaal voor, mijn weekend kon in ieder geval niet meer stuk.

(Dit is mijn eerste 'bewust informele blogpost', zoals het eigenlijk ook bedoeld is op een weblog, zeg maar. Vanaf nu wil ik dat vaker gaan doen, tenzij ik héél veel "To yourself, Hiram"-reacties ga krijgen. Of eigenlijk maakt dat ook niet uit. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan de titel, dus als je het niks vindt, in het vervolg gewoon maar skippen, hè. Bovendien gaan mijn random thoughts 80 procent van de tijd toch ook gewoon over muziek (en die andere 20 over voetbal), dus zoveel maakt het niet uit. Binnenkort in ieder geval weer gewoon wat bulldozermeisjes, en ik ben ook bezig mijn recentelijk heftig opgelaaide liefde voor Judas Priest onder waardige woorden te brengen; I'll be back.)