x hiram x: Heeft u een Bonuskaart?

Tsss... ik zou toch beter moeten weten dan bij Albert Heijn in de rij te gaan staan met Drive-By Truckers' "Danko/Manuel" op de koptelefoon... Dat hou ik dus niet droog en tot overmaat van ramp laat ik er zelfs zo'n oncontroleerbare omgekeerde snotterende snikzucht uit (of eigenlijk dus in) schieten. Pijnlijk, pijnlijk. Misschien wordt het tijd om eens een 'Not Safe For Public Places' iPod playlist aan te maken...

Alabama, dat u het even weet, is the country of country: Jimmie Rodgers, Emmylou Harris, The Louvin Brothers en Hank Zelf werden er geboren. Zo ook de Drive-By Truckers en dat zullen we weten ook: Plaat- en songtitels als The Southern Rock Opera, Alabama Ass Whuppin', The Dirty South, "The Boys From Alabama" en "Wifebeater" alsmede de onafscheidelijke fles JD op het podium leggen het er wel héél dik bovenop, soms iets té dik voor mijn smaak. Ze komen er echter meestal mee weg omdat ze geregeld, zoals ik het eens ergens omschreven zag, liedjes maken die de wereld stil doen staan. "Danko/Manuel". "Sinkhole". "Nine Bullets". "Decoration Day". "The Day John Henry Died". "Feb 14". En zo nog een stuk of wat.

Jammer genoeg stapte mijn favoriete van de drie singer/songwriter/guitarists, benjamin Jason Isbell, eerder dit jaar uit DBT. Hij heeft zopas zijn solodebuut Sirens Of The Ditch uitgebracht, een plaat die me ondanks een paar pareltjes ("Chicago Promenade", "Dress Blues", "In A Razor Town"; dat midtempo/slepende ding blijft toch z'n forte) toch net niet helemaal overtuigt. Geeft niet, als Trucker maakte hij zich al ruimschoots onsterfelijk met "Danko/Manuel", zijn ode aan The Band die onder andere maar weer eens laat horen hoe verdomde weinig country in wezen met cowboyhoeden van doen heeft, als u begrijpt wat ik bedoel.

De 'gewraakte' versie op mijn iPod is een audio-rip van de Dirty South Tour DVD en overtreft, zoals het een ultieme live-band als DBT betaamt, het origineel achteloos:

MP3: Drive By Truckers - Danko/Manuel (live)

Het webzine Stylus heeft een rubriek genaamd Seconds, over fragmenten in liedjes die je extra hard raken, eigenlijk de momenten waar het echt om gaat bij muziek. Deze versie van "D/M" heeft er ook zo één. Nou maken de Truckers er met hun drie gitaren altijd nogal een fijn zootje van (hoor ook het sologedeelte op 't eind), maar op het moment (3:20 min.) dat Isbell zingt "They say Danko would have sounded just like me" disintegreert de boel echt wonderschoon (gewoon iemand die een verkeerd akkoord pakt, maar daar gaat het niet om). Maar hoort welk één Dankoësque basloopje (twee noten, maar daar gaat het niet om) Shonna Tucker uit de kast trekt om de boel weer op de rails te zetten, ge-wel-dig. En dan komen er in het navolgende refrein ook nog eens de harmony vocals bij die ik altijd al in mijn hoofd hoorde, maar in de studioversie ontbreken (net als het basloopje trouwens). Ook weer typisch The Band, zoals Greil Marcus zo mooi beschrijft in Mystery Train, van die stemmen die schijnbaar spontaan de muziek binnen komen vallen.

Overigens benadert Brad Morgan in dit nummer ook nog eens dé ideale 'less is more' drumpartij; hoe terecht dat hij in z'n eentje mag beginnen. Mensen kijken me vaak hilarisch glazig aan als ik zeg dat ik in een countrybandje drum, maar wat is er nou relaxter dan een beetje achter op het podium meetikken met en luisteren naar je lievelingsmuziek? Maar pas op, want iedere tik tikt dubbel zo zwaar aan en kan er één teveel zijn. Gewone snare of rimshot... Snaren erop of snaren eraf... Brushes, hotrods, mallets of stokken... Geen toms behalve de floor... en geef die voetbediende hihat weer de plek die hij verdient. Waren er maar meer drummers zoals Brad Morgan; kijk die foto dan, en wat te denken van dit interviewfragmentje, ook van de Dirty South DVD:

Patterson Hood (de bandleider): "Originally four out of five of us come from the Muscle Shoals area, North Alabama... Brad is our one non-Alabama guy"
Brad Morgan: "I know, I'm sorry...."

Bij deze draag ik mijn partij in "Soul To Skin" (binnenkort verkrijgbaar bij de betere platenzaak) op aan Brad Morgan. Check die voetbediende hihat!

Wonderlijk toch hoe je op YouTube zonder veel moeite altijd precies vindt wat je zoekt... and then some. Zohier een zeer coole clip van The Band uit 1970 (zeer cool zijnde het understatement van het jaar; en hey, mijn nieuwe layout indachtig, is dit Music From Big Pink of Music From Big Pink!) met achtereenvolgens Richard Manuel én Rick Danko in het spotlicht, die om voor mij onbegrijpelijke redenen doorverwijst naar een Coltrane-met-zijn-klassieke-kwartet interpretatie van, jawel, "Alabama". Deze is (voor JC's doen) zo mooi ingetogen dat ik hem hier wel ongestraft denk te kunnen mogen plaatsen. Mooie lange shots ook van Elvin Jones, waarin je prachtig ziet hoe jazzdrummers hun ride bekken kunnen liefkozen, zoals een rockdrummer zijn of haar hihat, voet- danwel handbediend.

The Band - King Harvest / Long Black Veil (1970)