Klaatu - Klaatu (LP)
Ik ben gek op neo/alt.powerpopbandjes als The Posies, Sloan, Fountains Of Wayne, Weezer en The New Pornographers. Powerpop is simpel gezegd de Beatles met hardrockgitaren, vaak vertakkend richting teenpop en glamrock. Eigenlijk vind ik Nirvana en Ramones ook powerpop. Las laatst ergens de rake opmerking dat de term door popjourno’s vaak uit de kast getrokken wordt om bepaalde platen de hemel in te prijzen vanwege kwaliteiten waarover men zich normaal gesproken nogal laatdunkend uit laat (‘retrogressieve meuk’ wordt ‘ambachtelijke liedjessmederij’). The Who wordt wel de eerste powerpop band genoemd, maar de echte boom kwam in de seventies: The Raspberries, Big Star, Cheap Trick, Badfinger, The Cars, The Rubinoos, Bay City Rollers en Klaatu, dus. Vaak zijn hun platen nogal wisselvallig en gaat het eigenlijk om ouderwetse singlesgroepen, maar als historisch verantwoorde freak vind ik het toch wel erg leuk om het op tweedehands vinyl op te pikken (iemand nog LP’s van The Shoes in de aanbieding?); laatst al The Rubinoos’ bijzonder fraaie Back To The Drawing Board voor een prikkie gevonden, vandaag Klaatu’s titelloze eersteling. Meer powerprog dan -pop eigenlijk, maar zeker de moeite waard. Mooie klassieke symphohoes ook (zie boven). En kende u ook het verhaal van The Beatles’ second coming al?
Jorge Ben - Tropical (LP)
Jorge Ben - Para Ouvir No Radio (LP)
Olodum - Best Of Olodum (CD)
Los Zafiros - Bossa Cubana (CD)
Sinds kort doe ik wel eens wat (cajón spelen) met een flamencodanseres en -gitarist en dat heeft mijn al jaren in de slaapstand staande liefde voor Zuid-Amerikaanse muziek weer aangewakkerd. Als drummert trek je dan van nature naar de Braziliaanse hoek: Vette batucada (samba met alleen percussie) blijft het mooist, maar ik draai ook veel capoeira (berimbau-happy rituele dans-muziek), bossa nova en tropicália (breeduitwaaierende maatschappijkritische psychrock op z’n Braziliaans; Jorge Ben dus). Top 70’s funk van Banda Black Rio en 'schmaltza nova' van Dalva de Oliveira, bring it on! Een collega van me heeft een Braziliaanse vriendin, dus die soufleert me zo af & toe ook nog eens met ranzige carnavalsbootlegs uit São Paulo en Rio, helemaal la bomba. I’m like a one eyed cat peeping in the sea food store 8)
Ook de Mexicaanse en Cubaanse shit wordt gechecked, waarbij dé ontdekking tot nu toe Los Zafiros is, een heerlijk smeuïg sixties latin/doo-wop kwintet uit Havana dat gefronste wenkbrauwen opriep bij Fidel & zijn vriendjes vanwege hun door R&B beïnvloede en dus te Amerikaanse muziek. Had hun verzamelaar Bossa Cubana al eens van de bieb gehaald, maar vond hem nu in het eggie voor een tientje in Haarlems knusse world/jazz platenwinkeltje Tipitina. Er schijnt recentelijk ook een film over hen gemaakt te zijn, ben ik inmiddels wel erg benieuwd naar.
De latin-feel sluipt intussen stiekem weer in mijn drumspel en wat blijkt? Dat ‘boom-chk-a-boom’ countrygalopje gaat desgewild/-oefend naadloos over in een samba of bossa nova! Nu nog een manier vinden om het “Cortez The Killer” binnen te smokkelen, o zoete ironie.
Verder gekocht vandaag:
Clifford Brown & Max Roach - Alone Together: The Best Of The Mercury Years (2CD)
Los Lobos - Kiko (CD)
B.B. King & Bobby Bland - Together For The First Time… Live (2LP)
Louis Prima - Stars Of Rock ‘n’ Roll (LP)
KC & The Sunshine Band - Who Do Ya Love (LP)
Smiley Lewis - Shame Shame Shame (LP)
Smiley Lewis - The Smiley Lewis Story: I Hear You Knocking (LP)
En een kaartje voor het No Mercy festival op 9 april in 013, oftewel: Anaal Nathrakh. Live. Morituri te salutant.
Ik ben gek op neo/alt.powerpopbandjes als The Posies, Sloan, Fountains Of Wayne, Weezer en The New Pornographers. Powerpop is simpel gezegd de Beatles met hardrockgitaren, vaak vertakkend richting teenpop en glamrock. Eigenlijk vind ik Nirvana en Ramones ook powerpop. Las laatst ergens de rake opmerking dat de term door popjourno’s vaak uit de kast getrokken wordt om bepaalde platen de hemel in te prijzen vanwege kwaliteiten waarover men zich normaal gesproken nogal laatdunkend uit laat (‘retrogressieve meuk’ wordt ‘ambachtelijke liedjessmederij’). The Who wordt wel de eerste powerpop band genoemd, maar de echte boom kwam in de seventies: The Raspberries, Big Star, Cheap Trick, Badfinger, The Cars, The Rubinoos, Bay City Rollers en Klaatu, dus. Vaak zijn hun platen nogal wisselvallig en gaat het eigenlijk om ouderwetse singlesgroepen, maar als historisch verantwoorde freak vind ik het toch wel erg leuk om het op tweedehands vinyl op te pikken (iemand nog LP’s van The Shoes in de aanbieding?); laatst al The Rubinoos’ bijzonder fraaie Back To The Drawing Board voor een prikkie gevonden, vandaag Klaatu’s titelloze eersteling. Meer powerprog dan -pop eigenlijk, maar zeker de moeite waard. Mooie klassieke symphohoes ook (zie boven). En kende u ook het verhaal van The Beatles’ second coming al?
Jorge Ben - Tropical (LP)
Jorge Ben - Para Ouvir No Radio (LP)
Olodum - Best Of Olodum (CD)
Los Zafiros - Bossa Cubana (CD)
Sinds kort doe ik wel eens wat (cajón spelen) met een flamencodanseres en -gitarist en dat heeft mijn al jaren in de slaapstand staande liefde voor Zuid-Amerikaanse muziek weer aangewakkerd. Als drummert trek je dan van nature naar de Braziliaanse hoek: Vette batucada (samba met alleen percussie) blijft het mooist, maar ik draai ook veel capoeira (berimbau-happy rituele dans-muziek), bossa nova en tropicália (breeduitwaaierende maatschappijkritische psychrock op z’n Braziliaans; Jorge Ben dus). Top 70’s funk van Banda Black Rio en 'schmaltza nova' van Dalva de Oliveira, bring it on! Een collega van me heeft een Braziliaanse vriendin, dus die soufleert me zo af & toe ook nog eens met ranzige carnavalsbootlegs uit São Paulo en Rio, helemaal la bomba. I’m like a one eyed cat peeping in the sea food store 8)
Ook de Mexicaanse en Cubaanse shit wordt gechecked, waarbij dé ontdekking tot nu toe Los Zafiros is, een heerlijk smeuïg sixties latin/doo-wop kwintet uit Havana dat gefronste wenkbrauwen opriep bij Fidel & zijn vriendjes vanwege hun door R&B beïnvloede en dus te Amerikaanse muziek. Had hun verzamelaar Bossa Cubana al eens van de bieb gehaald, maar vond hem nu in het eggie voor een tientje in Haarlems knusse world/jazz platenwinkeltje Tipitina. Er schijnt recentelijk ook een film over hen gemaakt te zijn, ben ik inmiddels wel erg benieuwd naar.
De latin-feel sluipt intussen stiekem weer in mijn drumspel en wat blijkt? Dat ‘boom-chk-a-boom’ countrygalopje gaat desgewild/-oefend naadloos over in een samba of bossa nova! Nu nog een manier vinden om het “Cortez The Killer” binnen te smokkelen, o zoete ironie.
Verder gekocht vandaag:
Clifford Brown & Max Roach - Alone Together: The Best Of The Mercury Years (2CD)
Los Lobos - Kiko (CD)
B.B. King & Bobby Bland - Together For The First Time… Live (2LP)
Louis Prima - Stars Of Rock ‘n’ Roll (LP)
KC & The Sunshine Band - Who Do Ya Love (LP)
Smiley Lewis - Shame Shame Shame (LP)
Smiley Lewis - The Smiley Lewis Story: I Hear You Knocking (LP)
En een kaartje voor het No Mercy festival op 9 april in 013, oftewel: Anaal Nathrakh. Live. Morituri te salutant.
No comments:
Post a Comment