Metallica @ Subjectivisten

Een tijdje terug had ik hier met Bas een klein onderonsje over wat nou de beste Metallica-plaat is, met een voorzichtige vervolgafspraak voor iets van een duo-recensie in de nabije toekomst. Het heeft even geduurd, maar het is er nu toch eindelijk van gekomen, en hoe! In het voormalige bastion der popfundamentalisten, De Subjectivisten, hebben de langharigen de macht gegrepen en gaf een langlopende draad op het forum over onvermijdelijke metalplaten aanleiding voor een heuse Metallica week, die zich de afgelopen dagen in rap tempo ontrolde in de vorm van een serie stukken over eenieders persoonlijke Metallica-favoriet: OpperSub Omar Muñoz Cremers over het ontwaken van de mens-machine in hem met behulp van ...And Justice For All, Bas Ickenroth dus over zijn liefdesleven met Ride The Lightning, Martijn Ter Haar taking one for the team-style over de "kleng! snaredrumslag" van St. Anger, blogbroeder Billy Clismo over zijn denkbeeldige drieminutenliedjes debuutplaat... geweldig om mijn jeugdhelden Metallica eindelijk eens recht te zien worden gedaan door breedgeoriënteerde, kundige en hartstochtelijke muziekliefhebbers die bij uitstek in staat zijn om de controversiële band door alle hype en hoon heen op waarde te schatten. En sowieso fijn ook dat hiermee de site weer opgeleefd is, trouwens.

Ik had de eer om Metallica's beroemdste album en bovendien mijn onbetwiste onbewoond eilandplaat te mogen tackelen, Master Of Puppets uit 1986; gisteren is mijn stukje verschenen. Als ik het 'gewoon' voor mijn blog had moeten schrijven was het waarschijnlijk weer een gebed zonder eind geworden (dat Judas Priest ding komt er écht nog aan!), dus het was wel goed dat de snel opelkaarvolgende posts van de andere jongens deze week de druk lekker op de ketel hielden. Ben wel tevreden over het resultaat, het was ook wel iets dat ik vond dat ik ooit nog moest doen. Wie weet waag ik me toch ook nog maar eens aan een Hank Williams stuk, zo mogelijk nog meer een platgetreden pad; jammer ook dat het me niet wat vaker lukt de tijd te nemen voor zo'n wat uitgebreider verhaal.

Houdt de Subs-site in de gaten, want de grootste metalkenner van allemaal Martijn Busink gaat zich nog buigen over de magistrale cover-EP Garage Days Re-revisited en wie weet kunnen we onze indietronica stagiair Ludo Maas nog bewegen tot een afstudeerwerkstuk! Tot die tijd, hier mijn hele verhaal over Cliff & James in een notendop; let op de close up na twintig seconden, en de broeken natuurlijk:

Metallica - "Creeping Death" live 1986