Alyson Renae en Amanda Joy Michalka zijn Californische christenDisneyzusjes uit het boekje, die momenteel als Aly & AJ hard aan de weg timmeren in de grotemensenwereld van hun vaderland. Ze mochten begin dit jaar al op tour met America's sweetheart Hannah Montana/Miley Cyrus, met wie ze een voorkeur voor seventies hardrock blijken te delen (al moet gezegd dat de definitieve versie van deze KISS klassieker al een jaartje of vijftien op naam staat van Toad The Wet Sprocket); zelfs Grand Funk kreeg al een Cow Belles-stijl peroxide-makeover.
"Chemicals React": Van biologie hebben ze niet veel begrepen (Charles Darwin is in ieder geval niet uitgenodigd op hun feestje), maar home schooling heeft Aly "Chemicali" & AJ in ieder geval prima bijgebracht hoe je een ambachtelijke bulldozerknaller in elkaar zet, want deze zelfgepende single uit 2006, afkomstig van debuutalbum Into The Rush, is de stijl in optima forma. De samenzang, met die ene hese stem, doet af en toe wat aan Indigo Girls denken (laat ze het asjeblieft niet horen...), maar goed, dan ga je het waarderen om dingen waar het eigenlijk niet om gaat, want BOOOOOOMMMMM wat een deurdozerrefrein, gewoon, na 25 seconden intro, wat nou couplet? Meer hooks dan een winkel is visbenodigdheden en dikke bonus punten voor de bellbottoms, al helemaal als die gebruikt worden om het refrein mee in je gezicht te schoppen. Nickelback "yeaheah": Check.
"Bullseye": De producers van A&A draven soms net wat te ver door qua drukke beats en andere electronische tomfoolery, maar dit nummer heeft beslist iets lekker sassy/bubbly/bouncy-s, als een tiltende flipperkast. Misschien komt het omdat de twee volgende nummers op Insomniatic (2007) "Closure" en "Division" heten, maar dat basloopje in het couplet heeft toch een vrij hoog "Blue Monday"-gehalte, niet?
"Like It Or Leave It": Ook weer zo'n leuk ritmisch r&b-achtig triolengeintje, wat op zich niet hoog scoort op de schaal van bulldozerfähigheid. De "like it or love it or leave it"-hoeklijn is ondeugend en zelfs beetje eng in een Prussian Blue kind of way.
"If I Could Have You Back": Duet voor grommende gitaren en op hol geslagen autotuner; en óf het werkt!
"Jingle Bell Rock": Veel duidelijker kun je het niet krijgen, gitaarmuurpop. Dit heeft dus echt veel potentie als je het mij vraagt, maar het klinkt helaas als een haastklus die ze zelf niet heel erg serieus namen, als je naar de drums en de gitaarsolo luistert. Toch graag even uw aandacht voor de prachtige harmonyvocals aan het begin van het tweede couplet, na de gitaarsolo. Mijn tolerantie voor kerstliedjes is overigens waarschijnlijk onevenredig hoog vanwege jarenlange vrijwillige blootstelling aan 1940/50s pop, country en bluegrass, dus mijn excuses voor eventuele afgezakte broeken.
"Greatest Time Of Year": Nog meer "joy to the world". Je kan zeggen wat je wil, bijvoorbeeld dat ze geen traditionele schoonheden zijn (zelfs borderline trailer trash, zo u wilt), niet echt kunnen dansen en in het algemeen te weinig X-factor bezitten, maar die "Chemicals React"-stijl seventies danwel nineties glam/hardrock setting met kikvorscamerapositie staat ze gewoon er-rug goed.
"Chemicals React": Van biologie hebben ze niet veel begrepen (Charles Darwin is in ieder geval niet uitgenodigd op hun feestje), maar home schooling heeft Aly "Chemicali" & AJ in ieder geval prima bijgebracht hoe je een ambachtelijke bulldozerknaller in elkaar zet, want deze zelfgepende single uit 2006, afkomstig van debuutalbum Into The Rush, is de stijl in optima forma. De samenzang, met die ene hese stem, doet af en toe wat aan Indigo Girls denken (laat ze het asjeblieft niet horen...), maar goed, dan ga je het waarderen om dingen waar het eigenlijk niet om gaat, want BOOOOOOMMMMM wat een deurdozerrefrein, gewoon, na 25 seconden intro, wat nou couplet? Meer hooks dan een winkel is visbenodigdheden en dikke bonus punten voor de bellbottoms, al helemaal als die gebruikt worden om het refrein mee in je gezicht te schoppen. Nickelback "yeaheah": Check.
"Bullseye": De producers van A&A draven soms net wat te ver door qua drukke beats en andere electronische tomfoolery, maar dit nummer heeft beslist iets lekker sassy/bubbly/bouncy-s, als een tiltende flipperkast. Misschien komt het omdat de twee volgende nummers op Insomniatic (2007) "Closure" en "Division" heten, maar dat basloopje in het couplet heeft toch een vrij hoog "Blue Monday"-gehalte, niet?
"Like It Or Leave It": Ook weer zo'n leuk ritmisch r&b-achtig triolengeintje, wat op zich niet hoog scoort op de schaal van bulldozerfähigheid. De "like it or love it or leave it"-hoeklijn is ondeugend en zelfs beetje eng in een Prussian Blue kind of way.
"If I Could Have You Back": Duet voor grommende gitaren en op hol geslagen autotuner; en óf het werkt!
"Jingle Bell Rock": Veel duidelijker kun je het niet krijgen, gitaarmuurpop. Dit heeft dus echt veel potentie als je het mij vraagt, maar het klinkt helaas als een haastklus die ze zelf niet heel erg serieus namen, als je naar de drums en de gitaarsolo luistert. Toch graag even uw aandacht voor de prachtige harmonyvocals aan het begin van het tweede couplet, na de gitaarsolo. Mijn tolerantie voor kerstliedjes is overigens waarschijnlijk onevenredig hoog vanwege jarenlange vrijwillige blootstelling aan 1940/50s pop, country en bluegrass, dus mijn excuses voor eventuele afgezakte broeken.
"Greatest Time Of Year": Nog meer "joy to the world". Je kan zeggen wat je wil, bijvoorbeeld dat ze geen traditionele schoonheden zijn (zelfs borderline trailer trash, zo u wilt), niet echt kunnen dansen en in het algemeen te weinig X-factor bezitten, maar die "Chemicals React"-stijl seventies danwel nineties glam/hardrock setting met kikvorscamerapositie staat ze gewoon er-rug goed.
Rekwisiete 1980s cover tot besluit:
6 comments:
Wat dit soort bands eigenlijk moeten doen, bedenk ik nu, is Andrew W.K. inhuren als songschrijver en producer.
Ha, kerstliedjes!
En al die meisjes hebben natuurlijk kerstalbums gemaakt... Misschien moet je die zak met mp3s voorzien van een winters thema (of christelijk, om aj en aly een plezier te doen). ;-)
Andrew W.K. inhuren
Geen idee, is die pop genoeg, of alleen maar bulldozer? Aan de andere kant, hij staat ook op de Freaky Friday soundtrack, die zich meer en meer lijkt te ontpoppen als de Rosetta-steen van de bulldozerpop...
En Billy, ten bate van het Merry Clismas-project verwijs u ik volgaarne door naar Disney's sneeuwschuivercompilaties.
De bulldozeroverdosis is vooral de zang van W.K. zelf, als je daar geautotunede meisjes voor in de plaats zet ben je al een heel eind op weg. Misschien iets minder distortion op de gitaren en niet Donald Tardy het laten indrummen (hoewel die drummuur wel essentieel is voor het genre.)
WK zou dat inderdaad best kunnen. Zat die niet in Japan tegenwoordig? Waar ie aan obscure 3-dubbel-lp-meesterwerken werkt..
Post a Comment