Toen ik van het weekend naar Lenny Kuhr lag te luisteren op het weer reuze gezellige Folkwoods festival in Eindhoven, zat ik ondertussen toch stiekum wat te bladeren door de zojuist ontvangen Engelse vertaling van het uitputtende standaardwerk Swedish Death Metal van Daniel Ekeroth; het eerste hoofdstuk belooft in ieder geval veel goeds, en dat gaat dan nog slechts over het ontstaan van death metal in het algemeen. Nou had ik het eerder al eens verlekkerd over het kenmerkende gitaargeluid van Zweedse death metal en van Dismember in het bijzonder. En ziedaar, ter promotie van zijn boek heeft Ekeroth een clipje gemaakt waarop hij ons deelgenoot maakt van de diepste geheimen van die onovertroffen smerige sound, op dusdanige wijze dat ik het u niet kan onthouden (ofschoon ik ernstig met de mogelijkheid rekening houd dat hij ons hier zwaar zit te fokken...):En nu we toch even ordinair aan het grappige-filmpjes-dumpen zijn, in aansluiting op de vorige post over Slayer ook nog maar even deze klassiekers, die de band treffender verbeelden dan alle boekenschrijverts bij mekaar (iedereen die het ook weet, nu lid worden van die last.fm groep!):
2 comments:
Ben eigenlijk benieuwder naar een biografie over de Noorse Blackmetal scene. Dat waren me een stelletje weirdo's...
Die is er al een tijdje: Lords Of Chaos van Michael Moynihan uit 1998. Dat is een nogal omstreden boek dat zich vaak verliest in sensatiezucht en (erger nog) Odinistische zweefkezerij. De schrijver heeft ook nog eens banden met extreem-rechts en de muziek zelf komt er nogal karig vanaf. Maar voor het black metal weirdo-aspect, look no further (in combinatie met het geweldige fotoboek True Norwegian Black Metal van Peter Beste). Het zweedse death metal boek gaat vooral ook over bier drinken en de goede oude tijd, maar gelukkig ook veel over muziek. Zo heeft ieder genre min of meer het boek gekregen dat het verdient.
Post a Comment