Oftewel: Buurman & Buurman in Hirams platenkast. Inmiddels tot en met de L gevorderd bij het catalogiseren van m'n LPs, kom ik steeds meer bizarre koppeltjes tegen van platen die wegens alfabetische redenen tot elkaars nabijheid zijn veroordeeld. Lijkt me een goed excuus om te pas & te onpas eens wat leuke muziek onder de aandacht te brengen hierzo, met als interessante nevenoptie ook het tegen elkaar afwegen van twee platen van dezelfde band. Als de situatie er om vraagt zal ik ook niet schromen eens een greep uit de CD kast te doen.
LeVert - Just Coolin' (LP 1988)
Uit een partij LPs van de opa van mijn nicht (!?) waar als ik me goed herinner ook een paar vette oude Solomon Burke's en Beatles en moneau tussenzaten. LeVert was een new jack swing trio dat recent weer in het nieuws was vanwege het nogal tragische (net achter de tralies gezet) overlijden van Sean LeVert; zijn broer en bandleider Gerald stierf in 2006 al aan een 'ongelukkige' overdosis (appel, boom: Hun vader Eddie was leadzanger van de O'Jays). Arrenbie van twintig jaar terug: Een waar drumcomputerbombardement aan shakers, claves en overige GoGo-percussie, snaredrums als zweepslagen, gastrappende hiphop-ster, skits tussen de nummers door, schokschouderende danspasjes in een hagelwit decor, hi-top fades, maar bovenal ook zoetgevooisder dan Willem Duys ooit had kunnen bevroeden. Aan de hoes (excuses voor het brakke fotootje, erop klikken helpt wel wat) te zien hadden de boyz een lucratieve sponsordeal met Sergio Tacchini (waar je inderdaad van aan de dope schijnt te geraken) en het klassieke Fido Dido t-shirt van derde lid Marc Gordon in de clip van het titelnummer mag er natuurlijk ook wezen:
LeVert feat. Heavy D - "Just Coolin'"
Leviathan - The Speed Of Darkness (EP 2003/2006)
Deze kocht ik bij het (nogal saaie) concert van Isis vorig jaar in Paradiso, op groen vinyl uit een gelimiteerde oplage van 466 exemplaren; er werden er ook nog 200 op doorzichtig vinyl geperst, dus doet u die wiskunde verder zelf maar. Groen past ook wel bij black metal, de kleur van de zieken van geest. Het betreft een heruitgave van een split uit 2003 en laat de heer Wrest wat meer van zijn heftige beukzijde horen, daar waar hij ook nog wel eens de volbloed atmosferische kant verkiest op andere platen (ook zeer de moeite, check bv. A Silhouette In Splinters en vooral z'n beunhazerij als Lurker Of Chalice). Misanthropische Amerikaanse éénmansblackmetal, maar dan wel een stuk pakkender dan Leviathan's eveneens Californische aartsrivaal Xasthur, die zich toch vooral onledig houdt met een queeste naar het ultieme audio-equivalent van drijfzand waarbij memorabele riffs niet bijster van belang zijn. Die riffs maken nou juist dat Leviathan altijd een streepje voor heeft op de rest, luister bijvoorbeeld eens naar dit prijsnummer van The Speed Of Darkness, waar halverwege een quasi-botte Celtic Frost-riff de gracieus deinende blackgaze-passages wreed (in a good way) komt verstoren:
Leviathan - "Pondering The Wealth Of Stars"
No comments:
Post a Comment