Nou ja, veranderen... (ca. 1988)Goed voorbeeld doet volgen:
1. Doe Maar - 4US (1983)
De eerste onmiskenbare fanboy ervaring. Als 9-jarige met mijn ouders naar het afscheidsconcert in Den Bosch (peeps, hoe hebben jullie daar destijds in godsnaam kaartjes voor gehosseld!?)
2. Talking Heads - Stop Making Sense (1984)
Silly music wordt geboren, in mijn hoofd, voor de spiegel en tijdens talloze playbackshows op school. Gek doen op een podium is leuk!
3. Iron Maiden - The Number Of The Beast (1983)
Mijn eerste zelfgekochte metalplaat, in de grote vakantie tussen lagere en middelbare school. Nog steeds niet van bekomen.
4. Beastie Boys - Licensed To Ill (1986)
Had ook Raising Hell of Yo! Bum Rush The Show kunnen zijn. Je zou het nu niet meer zeggen, maar ooo ja, I was a teenage basshead. Onlosmakelijk verbonden met de Bullit in Eindhoven, waar mijn beste vriend al die platen koopt die ik vervolgens mag tapen in ruil voor Slayer en Kreator. Metal en hiphop zijn dan nog beste vriendjes, ja.
5. Melissa Etheridge - Brave & Crazy (1989)
Mijn vader zag haar op Pinkpop en als op het oog ‘truie’ metalhead jat ik zijn tapeje van deze plaat om in de pauze op school in een stil hoekje in de walkman te gooien. Heimelijke terugkeer naar de ‘gewone’ muziek en al snel daarna alternatiever liedjesspul als R.E.M. en Pixies; daar durf ik inmiddels al wél weer voor uit te komen.
6. James Brown - Star Time (1991)
Totale met-stomheid-geslagen ontreddering wanneer ik deze boxset in 1991 onder ogen en oren krijg bij de cd-verhuur waar ik dan 'werk' / rondhang. Het Amerikaanse rootsmuziek kwartje van de eerste CD valt nog niet, maar da funk slaat in als een bom.
7. Nirvana - Nevermind (1991)
Harde gitaren en dikke pophooks FTW! Ik snap nu ook dat ik echt een ‘liedjesman’ ben, die bijvoorbeeld schouderophalend en ook wel een beetje hoofdschuddend voorbijgaat aan de hele Kurt-held-van-mijn-generatie factor.
8. Brand New Heavies - Brand New Heavies (1991)
Ongelooflijk achteraf, maar ik ben zo onder de indruk van deze plaat dat ik uit mijn gitaarbandje stap omdat ik niets anders meer wil dan funk drummen. Is er nooit van gekomen, behalve op de slaapkamer natuurlijk. Is ook leuk :-)
9. Various Artists - Lipstick On Your Collar (1993)
Soundtrack van de gelijknamige Dennis Potter tv-serie, vol met fifties rock ‘n’ roll, r&b én country, namelijk Hank Williams’ “Your Cheatin’ Heart”, wat mij om nog steeds onopgehelderde redenen als een magneet blijkt aan te trekken…
10. Hank Williams - 40 Greatest Hits (1978)
De beroemde gele dubbel CD, gekocht bij de V&D in Nijmegen ca. 1995, ik vermoed mijn meest gedraaide plaat aller tijden. Het americana hek definitief van de dam. Vijf jaar durende onderdompeling in het complete scala aan Amerikaanse muziek van vóór 1960 volgt.
11. Vader - Litany (2000)
De plaat die me weer helemaal terugbrengt bij metal, in 2000. Lees in OOR een recensie in de trant van “nu alle snelheidsrecords toch al definitief zijn gebroken door Nile & Vader…”, en besluit ‘m eens van de bieb mee te nemen. Begin overeenkomsten te bemerken tussen extreme metal en John Coltrane.
12. The Veronicas - The Secret Life Of… (2006)
Bulldozerpop ground zero. Sinds Ace Of Base heb ik mij nooit geschaamd voor mijn affectie voor POPmuziek: Venga-, Backstreet Boys, Britney, ik heb de cassettebandjes to prove it, maar deze plaat maakt dat ik het na jarenlange zijdelingse interesse ook eindelijk, net als echte-echte muziek, eens een beetje ga bijhouden. Morgen naar Everlife, zondag Katy Perry!
Hallo, ik ben Obi-Wan Kenobi en ik doe Buddy Holly na:
4 comments:
Ik geloof niet dat er albums zijn die mijn leven hebben veranderd.
Wel een radioprogramma. Of twee misschien:
Ik bewaar gelukzalige herinneringen aan vroeger, toen mijn moeder bezig was met het huishouden en ik mijn dagen nog kon vullen met nietsdoen. Altijd met arbeidsvitaminen op de achtergrond.
En later hebben Stoffer & Bentz mijn ogen geopend voor al het andere moois dat al voor mijn geboorte is gemaakt.
Maar wat ik me nou afvroeg: die zang/tekst-negeer-modus, werkt die ook bij Hank Williams & co.?
Neenee, dat gaat vooral op bij metal. Al luister ik bij geen enkel genre bewust naar teksten, zelfs niet bij singer/songwriters. Er moet eerst muzikaal iets leuks gebeuren waardoor ik het vaker ga draaien en dan sijpelt er vanzelf langzaam wel wat door van de tekst, en dan voegt het vaak ook wel het nodige toe. En dan nog ga ik zelden of nooit teksten zitten napluizen, het is meer associatief, hoe het in het geheel van muziek, artwork, image, artiest etc. 'werkt'.
haha die foto. (heel oud hoofd op een kinderlijfje net ;) )
eels - beautiful freak is mijn beslissende plaat denk ik.
heel oud hoofd op een kinderlijfje
Oud hoofd!? Het babyvet hangt er nog aan man! En dat 'kinderlijfje' doet ook zo aan vanwege het weinig flatteuze oversized shirt, maar dat is natuurlijk wel metal, zoals je weet.
Post a Comment