Vinyl Do Brasil

Mijn Last FM charts hebben inmiddels een wel erg hoog braziliaans gehalte. Dat komt door de blogsnoepwinkelvondst van het jaar: LORONIX

Ik geloof niet dat ik voorlopig nog ergens anders hoef te wezen voor nieuwe muziek... Zo'n 1500 (!) linkskes naar geZIPt klassiek braziliaans vinyl, al dan niet out of print. Wel lastig doorwaadbaar, want ik ben dan wel enorm hongerig naar, maar vooral ook niet zo erg thuis in dit 'genre'. Nu ben ik niet bijster éénkennig qua muziek, maar als het teveel de bossaloungestrandtentchill-kant op gaat, haak ik toch meestal snel af; daarvoor hangt het geflapper van teenslippers & witte canvas broeken alhier in de stad van Dennis v.d. G. (zou die op de mat gewoon dezelfde broek aanhouden?) me al ruimschoots genoeg de keel uit (ja, ik weet 't, love it or leave it).

Ik wil samba. Liefst met veel of alleen maar slagwerk. Batucada Fantástica (deel 1 & deel 3; die hoezen!) van Luciano Perrone dus, bijvoorbeeld, of deze van baterista Paulihno en zijn escola de samba. Ook de geweldige Soul Jazz Records verzamelaar Batucada / Capoeira staat er op; die had ik al maar is echt een aanrader, dus bij deze.

Naast hardcore batucada is er vooral ook een hoop mooie liedjessamba te vinden. De grondleggers van dit genre (en meer in het algemeen de zogeheten Música Popular Brasileira of MPB) zijn de vooroorlogse componisten Noel Rosa en Ary Barroso, die ik eerder dit jaar al eens zwervend op Het Net aantrof. Mijn veramerikaanste oren horen de klassieke pop van Tin Pan Alley en The Great American Songbook maar dan met die massaal meegeblèrde refreinen en vooral die onbetaalbare chaotische struikelswing waar Brazilianen patent op hebben, prachtig!

Barroso schreef het beroemde, inmiddels morsdood gespeelde "Aquarela Do Brasil" en lag erg goed in de Amerikaanse markt, Disney wilde hem maar wat graag naar Hollywood halen, maar get this: Hij bleef in Rio omdat hij niet buiten zijn geliefde Flamengo kon! Hij was trouwens gewoon fan én live radiocommentator tegelijk, en was als gemeenteraadslid ook nog eens medeverantwoordelijk voor de bouw van het immense Maracanã-stadion. Zie hier voor nog véél meer Ary-ana en andere musica brasiliensis.

Voordat zij naar Hollywood verhuisde en als vleesgeworden Chiquita-chick in haar thuisland persona non grata werd, zong Carmen Miranda (die zelfs een luchtballonbouwer inspireerde) in Brazilië 'gewoon' de liedjes van Rosa en Barroso. Deze is echter geschreven door hun collega/rivaal Dorival Caymmi en komt uit de film (jawel) Banana Da Terra (1939).

Carmen Miranda - "O Que É Que A Baiana Tem?"