Uh-oh

Sinds een maandje of wat ben ik weer eens zwaar 'in' David Byrne geraakt. Toen ik een jaar of negen, tien was kwam Stop Making Sense uit en stond "Slippery People" (hoog?) in de top 40. Misschien is dat wel het moment dat ik definitief met het popmuziek / rock 'n roll virus ben besmet. Ophouden met zinnig doen, maar natuurlijk! Jezelf voor je kop slaan: Hoe ben ik hier beland? Hoe dan ook, ik was direct op het ziekelijke af gebiologeerd door de muziek en die rare motorisch gestoorde zanger en dat is eigenlijk nooit meer weggegaan. Mijn oom uit Amsterdam had behalve Stop Making Sense ook Remain In Light, die nog veel vreemder bleek. Wat later kwam Little Creatures uit, vaak als sellout verguisd maar nog steeds mijn op één na lievelings(studio)plaat van Talking Heads. Ondertussen leerde ik op de muziekschool Zuid Amerikaanse percussie spelen en mijn hart maakte een huppeltje toen ik Rei Momo, Uh-Oh en (de Brazil Classics verzamelaar) O Samba hoorde. Na David Byrne afgehaakt, maar wel in de loop der volgende jaren alles ijverig op LP verzameld.
Nu ben ik, min of meer uit het niets, zijn mateloos entertainende journals (en opnieuw de TH bio fa fa fa fa fa fa) gaan lezen en weer volledig in de DB-bizarrowereld gelogeerd. Zijn laatste twee platen blijken fantastisch en hij doet live ook nog eens r&b covers die hem op het lijf lijken geschreven:

David Byrne - I Wanna Dance With Somebody


En dit fragment is werkelijk om te watertanden zo mooi en kort:

David Byrne feat. Arcade Fire & The Extra-Action Marching Band - Crazy In Love (excerpt)


En uh-oh! als dat maar goed komt met dat trouwpak volgend jaar :)