Uh-oh

Sinds een maandje of wat ben ik weer eens zwaar 'in' David Byrne geraakt. Toen ik een jaar of negen, tien was kwam Stop Making Sense uit en stond "Slippery People" (hoog?) in de top 40. Misschien is dat wel het moment dat ik definitief met het popmuziek / rock 'n roll virus ben besmet. Ophouden met zinnig doen, maar natuurlijk! Jezelf voor je kop slaan: Hoe ben ik hier beland? Hoe dan ook, ik was direct op het ziekelijke af gebiologeerd door de muziek en die rare motorisch gestoorde zanger en dat is eigenlijk nooit meer weggegaan. Mijn oom uit Amsterdam had behalve Stop Making Sense ook Remain In Light, die nog veel vreemder bleek. Wat later kwam Little Creatures uit, vaak als sellout verguisd maar nog steeds mijn op één na lievelings(studio)plaat van Talking Heads. Ondertussen leerde ik op de muziekschool Zuid Amerikaanse percussie spelen en mijn hart maakte een huppeltje toen ik Rei Momo, Uh-Oh en (de Brazil Classics verzamelaar) O Samba hoorde. Na David Byrne afgehaakt, maar wel in de loop der volgende jaren alles ijverig op LP verzameld.
Nu ben ik, min of meer uit het niets, zijn mateloos entertainende journals (en opnieuw de TH bio fa fa fa fa fa fa) gaan lezen en weer volledig in de DB-bizarrowereld gelogeerd. Zijn laatste twee platen blijken fantastisch en hij doet live ook nog eens r&b covers die hem op het lijf lijken geschreven:

David Byrne - I Wanna Dance With Somebody


En dit fragment is werkelijk om te watertanden zo mooi en kort:

David Byrne feat. Arcade Fire & The Extra-Action Marching Band - Crazy In Love (excerpt)


En uh-oh! als dat maar goed komt met dat trouwpak volgend jaar :)

OOR's Top 100 Aller Tijden

Ja, ik ook maar even dan :)

Mijn tien favoriete platen:

1. Hank Williams The Complete Hank Williams (1940-1952)
2. Metallica Master Of Puppets (1986)
3. Slayer Reign In Blood (1986)
4. Nirvana Nevermind (1991)
5. The Louvin Brothers When I Stop Dreaming (1952-1962)
6. The Beatles Revolver (1966)
7. The Posies Frosting On The Beater (1993)
8. Bad Religion Against The Grain (1990)
9. Ramones Rocket To Russia (1977)
10. Gillian Welch Time (The Revelator) (2001)

Een (iets) ander verhaal zijn favoriete artiesten, wat zoiets zou opleveren:

1. Hank Williams
2. The Beatles
3. Talking Heads
4. John Coltrane
5. Metallica
6. The Louvin Brothers
7. Bruce Springsteen
8. AC/DC
9. Led Zeppelin
10. King's X

Want ja, popmuziek gaat toch vooral om liedjes hè; of soms zelfs maar momenten in liedjes. Op bijna elke plaat in m'n top 10 staat wel minstens één toch echt niet zo heel erg bijzonder goed nummer.

Opvallend:
- Vanaf de 1940's is zowaar (zonder voorbedachte rade) elk decennium vertegenwoordigd; okay, een beetje gesmokkeld met die twee compilaties, maar toch.
- Het nog immer hoge Beavis & Butt-head gehalte, veel boerenlullenmuziek.
- Slechts 2 vrouwen.
- Slechts 2 negers (vooruit, 3 als je Clarence meetelt, maar ja dan ook McCoy Tyner, Elvin Jones etc.; 2 dus).
- Wat een onbevredigende bezigheid, zo'n top tien maken; heb je ettelijke duizenden platen in huis, uiteindelijk kom je toch weer aan met die Bietels, Kurt, 'tellica... waar doe ik het eigenlijk nog voor?

En voor wie dacht dat Zep en de Beatles uit elkaar waren? Welnee, ze zijn gewoon gefuseerd in de muziekhemel onder leiding van Phil Lynott...

King's X - Complain

¿que?

Via VI.nl:

ADO DEN HAAG SHOPT WEER EENS BIJ FEYENOORD

ADO Den Haag heeft wederom versterking gevonden bij Feyenoord. Mo Hammouti en Rico Kogeldans verlaten de Rotterdamse club en gaan aan de slag bij de club uit de Jupiler League. [...]

Calexico - Minas De Cobra

Get Up From Da Down Stroke

In de extreme metal gaat het van je snel-sneller-snelst. De drummer heeft de plaats van de gitarist overgenomen als de held van de band. Niet echt een positieve ontwikkeling als je 't mij vraagt, maar het levert wel nieuwe gadgets op qua drumtechnieken. In de jaren tachtig maakte vooral het dubbele basdrumwerk van gasten als Dave Lombardo (Slayer) en zijn voormalige drumstelvasthouder Gene Hoglan indruk. Wat later kwamen de blastbeats in zwang, waarbij de handjes de voetjes in snelheid gingen matchen, met doorlopende snare dus in plaats van op de traditionele afterbeat. Persoonlijk vind ik deze voortratelende maalstroom meestal het beste werken als dynamisch wapen, ter afwisseling en intensivering van het reguliere ritme en niet iets om een compleet nummer stug ende tr00 vol te houden; it's blasturbation, I tells ya! In feite is de thrash/polkahuppel van Slayer nog steeds het meest adrenalineverhogend, of ik ben gewoon een ouwe lul, dat kan ook. Aan de andere kant, ik herinner me nog goed hoe ook mijn oneindig veeeeeeeel jongere verloofde bij haar Slayer live ontgroening blij verrast werd door de hoge dansbaarheidsfactor van het gebodene.

Slayer - Reborn


En voor alle fans, Peart, Bonham en Jabba The Hutt in één: Gene Hoglan met Dark Angel ("No One Answers", één van m'n favoriete metalnummers ever)


Maar goed, blastbeats dus. Hier een reguliere variant van één van de pioniers, Pete Sandoval van Morbid Angel. Leuk om eens zo 'kaal' te horen.

Morbid Angel / Pete Sandoval - Dominate (het gaat vooral om de eerste minuut)


Het kan echter nóg sneller. De laatste tijd is namelijk de zogeheten gravity blast (zwaartekrachtroffel, hihi) in de mode geraakt. De truc hierbij is om niet alleen bij de neerwaartse (downstroke) maar ook bij de opwaartse beweging (upstroke) een hit op je snare te plaatsen, daarbij gebruik makend van de metalen (!) rand van je snare. Hier zie je een zweedse blonde mongool (zo zeggen de tags) het voordoen:

The Swedish Gravity Blast


Cool! Ik versta er geen hol van uiteraard, maar wat wel opvalt is dat je blijkbaar met klem wordt verzocht om de meest basale drumtechniek (vanuit je polsen spelen) zsm weer af te leren. Hij kan het zelfs zonder te kijken!

Ter afsluiting van dit blokje lering en vermaak nog even de natte droom van iedere metalhead, Metallica met Dave Lombardo op drums. Larsmans was 'ziek'. Het betreft een optreden op het Download Festival. Go figure...

Metallica feat. Dave Lombardo - Battery (gemiste kans: Op 2:20 de drumbreak van "Angel Of Death" inzetten en er een waarlijk onvergetelijke medley van maken)